7 Güzel Adamdan Biri

Akif İNAN’ın içimde kalan “YANKI”sı – Alim KAHRAMAN

  • Alim Kahraman

Alim KAHRAMAN – Yeni Şafak

Akif İNAN’ın içimde kalan “YANKI”sı 
Hastalığını daha önce haber almıştım ama, asıl içime işleyen 26 Aralık günü Yeni Şafak’ta yayınlanan haber oldu. On iki sene önce Cahit Zarifoğlu’nu aramızdan çekip götüren amansız hastalık bu sefer de, bizim için çok ânî olan bir hamleyle, onu alıp gidiyordu. Büyük çark işlemeye devam ediyordu.
O gün, aslında karışık olmayan, tatlı bir sükûn gibi yayılan, yatıştıran, fakat durmadan kabaran ve içimi temizleyen duygularla şiirlerini elime aldım ve nedense sonuncu kitabının son sayfasından okumaya başladım onları. “Son şiir” Yankı başlığını taşıyordu. Bu şiir şairin, yıllar öncesinden bugüne, bin yıl önceden bin yıl sonraya, ölüm öncesinden ölüm sonrasına, ölüm sonrasından hayata gönderdiği bir “mektup”tu. Demekki tam da zamanında okuyordum onu ben:

YANKI

Toprak kuşatınca ten kafesini
Yeni bir günedir göçümüz bizim
Kalkarız rüyadan uyanır gibi
Ben ki yeryüzüne ağdım ağalı
Dolandım cezbeyle yolculuğumu
Bekledim doğacak ufuklar gibi

Size bir mirastır iniltilerim
Sevdalar coşkular ve gözyaşları
Yol bulsun içlerde yankılar gibi

Bilcümle sevdikler yanımızdadır
Dolanır çevremiz baharla narla
Saraylar nehirler billurdan gibi

Sonsuz bir düzenin armağanını
Buluruz şükürle mahcup ve mutlu
Affolan sevinçli çocuklar gibi
Kendi biçimleriyle “zaman” zarfının içine yerleştirilen bir duyarlığı da geride bırakarak gitti Akif İnan. Edebiyatı, şiiri ve tabii ki hayatı yeniden yorumlayıp biçimlendirmekte olan yeni kuşaklara düşen; geçmişe ait biçim ve duyarlıkları kendi bağlamında korumak, saygılı olmak, doğru okumak, kritik yeteneğini işletmektir, diye düşünüyorum. Bir sürekliliğin halkası olduğunu unutmadan. Hepimiz kendi mektubumuzu yazıp bizden sonraya bir “yankı” gibi bırakarak çekilip gideceğiz çünkü birgün.
Akif İnan’a rahmet dualarıyla…

0 Cevap

Bir ileti Gönderin