7 Güzel Adamdan Biri

Din ve Uygarlık

Yayın tarihi : Aralık 1972- Ankara
Yayın evi : Edebiyat Dergisi
Sayfa sayısı : 101

Kişi için hatıra ne ise, millet için de tarih odur. Kişi için hatırasızlık, nasıl ki bir hafıza kaybı demekse, millet için de geçmişinden uzak düşmek, tarihi içinde var olan uygarlığından kopmak öylece trajiktir.

Uygarlığından koparılan toplum, tükenişin trajedisini yaşıyordur.din ve uygarlık

Uygarlığından ayrı düşen toplumda iki sınıf insan belirir. Biri, bu uygarlıktan uzaklaşmanın gereğine inanmış olanlar, bu uzaklaşışı bir mutluluk simgesi olarak görenler, diğeri; o uygarlıktan uzaklaşmanın hüznünü yaşayanlar. Biri onu devirmenin, diğeri onu tutmanın ‘gereğine bağlanmıştır. Biri devrimci, diğeri tutucu yani.

‘Deviriciler, eski uygarlığın unutulmasını sağlamaya çalışırlar, hatıraların silinmesini, yeni atılımları için şart görürler. Toplumun hafızasını ihtilale vermek isterler .

Tutucular, hafızanın kaybolmasına razı olmaz, hatıralarını söküp atmazlar.

Devrimci, tükenişi hızlandırmak, tamamlamak sancısı içindedir, yeniliğine alan açmak için.

Tutucu, devrimcinin yeni düzen anlayışından tedirgindir. Alışkanlıklarının dışında kalan dünyayla bir uyum içinde olamayacağına inandığı için, değişime karşıdır, götürülmek istenen eski düzene sımsıkı sarılmıştır.

Devrimci gözüpektir. Tutucu, onun bu halini dengesiz bir maceraperestlik olarak görür. Maziperesttir tutucu.

Devrim gerçekleştikçe, tutucunun maziperestliği çoğalır, büyür, sabitleşir, kemikleşir .

Her devrim, arkasında bir tutucular sınıfını var eder. ..